xoves, 5 de xuño de 2014

Maravillas de Arxentina


As cataratas do Iguazú (en portugués: cataratas do Iguaçu) localízanse sobre o río Iguazú, no límite entre a provincia arxentina de Misiones e o estado brasileiro de Paraná. Están totalmente inseridas en áreas protexidas; o sector da Arxentina encóntrase dentro do parque nacional Iguazú, mentres que a porción do Brasil se encontra no parque nacional do Iguaçu. Foron elixidas como unha das «Sete marabillas naturais do mundo».

Están formadas por 275 saltos, o 80% deles sitúanse do lado arxentino. Un espectáculo á parte é o seu salto de maior caudal e, con 80 m, tamén o máis alto: a garganta do Demo, o cal se pode gozar en toda a súa maxestosidade dende só 50 m, percorrendo as pasarelas que parten dende Puerto Canoas, ao que se chega utilizando o servizo de trens ecolóxicos. Por este salto pasa a fronteira entre ambos os dous países. Pódense realizar paseos en lancha baixo os saltos e camiñadas por sendeiros apreciando algúns animais da selva semitropical pertencente ao distrito das Selvas Mixtas da provincia Paranaense.
No ano 1542, o español Álvar Núñez Cabeza de Vaca divisou as sorprendentes cataratas do río Iguazú e bautizounas como «saltos deSanta María», nome que co tempo foi substituído pola súa primitiva denominación  guaraní Iguazú .
Por entón a rexión era habitada por indíxenas da etnia mbyá-guaraní, os que ao redor de 1609 comezaron a vivir o proceso evanxelizador protagonizado polos sacerdotes da Compañía de Xesús, chamados xesuítas, os que desenvolveron exitosamente nesta rexión de Latinoamérica un sistema un sistema de reducións que chegou a contar con 30 pobos distribuídos nas rexións do TapéLa Guayrá (situados actualmente no sur de Brasil, Paraguai e en Arxentina, en toda a provincia arxentina de Misións e o norte deCorrientes). Foron as misións xesuíticas guaranís.

Por diferenzas políticas e económicas coa coroa de España os xesuítas foron expulsados en 1768.

A zona das cataratas volveu a cobrar un nuvo impulso cara a xuño de 1881 -pouco antes da federalización de Misiones- momento en que a provincia de Corrientes, que exercía a xurisdición, vendeu 50 leguas cadradas de terras sobre os ríos ParanáIguazú e Uruguai aSevero Fernández e Ernesto Arnadey. Estes transferiron os seus dereitos, en outubro dese mesmo ano, a Rafael Gallino quen volveu allealos a favor de Gregorio Lezama.

En decembro de 1881 Misións separouse de Corrientes e en 1882 asumiu o primeiro gobernador, Rudecindo Roca, quen dividiu o territorio en cinco departamentos. Un dos seus comandantes,Francisco Cruz, chegou ata a confluencia dos ríos Paraná e Iguazútransportando unha comisión científica alemá que buscaba terras para colonizar. Esta expedición era custeada por Ledesma(propietario das terras de Iguazú) e dirixida polo explorador Carlos Bossetti. Entre os expedicionarios encontrábase tamén Jordan Hummell, que anos máis tarde organizou a primeira viaxe de turismo ás cataratas do Iguazú. Así as cataratas son "descubertas" novamente e volveron ser admiradas.

Foz de Iguaçu 27 Panorama Nov 2005.jpg

 Ushuaia é unha cidade arxentina, capital da Provincia de Terra do Lume, Antártida e Illas do Atlántico Sur. Foi fundada o 12 de outubro de 1884 por Augusto Lasserre e sitúase nas costas da canleBeagle rodeada pola cadea montañosa do Martial, na baía deUshuaia. Ademais de ser un centro administrativo, é un nó industrial, portuario e turístico. É a única cidade arxentina que se encontra do outro lado dos Andes. Tamén é, de acordo á clasificación dos mares da Organización Hidrográfica Internacional,2 a única cidade arxentina (e porto) con costas e augas pertencentes ao Pacífico, se ben isto non é recoñecido abertamente polo estado arxentino, que formalmente considera á canle Beagle un paso bioceánico, pois doutro modo contradiría tratados limítrofes asinados con Chile os cales llo impiden.

Encóntrase na coordenadas: 54°4830S 68°1830O e a 6 msnm, emprazándose sobre a baía Ushuaia, rodeada ao oeste, norte e este polos Andes Fueguinos. Dende a posición do resto de Arxentina, é a única cidade do país á que se accede cruzando parte da Cordilleira dosAndes que percorre o bordo sur da illa Grande de Terra do Lume