


Foi obxeto de moitas melloras e cambios de trazado, moitos de eles afectaron bastante a lonxitude da estrada, un deles foi o traslado do final dos Ánxeles a Santa Mónica .
Quizais vos preguntaredes como foi construida ou canto tardouse en facer... para este tipo de preguntas temos respotas .
Uns empresarios naturais de Oklahoma e Illinois pensaron que Estados Unidos necesitaba unha autoestrada intercontinental que conectara ambas costas. Naturalmente, pensaron que era conveniente que esta ruta pasara por os pobos dos que eles eran orixinarios. Despois de convencer da importancia desta a seus gobernantes, empezó a sua construción, que durou 12 anos .

Son un montón de quiilómetros, e os mochileiros suelen completala como
un ritual, por etapas, deténdose nalgunhas pequenas localidades que noutro tempo ofrecían comodidades ao viaxeiro (drive-ins,
moteis, gasolineras…) e agora conservan esa aspecto retro. A esencia
provinciana da Ruta 66 pódese saborear en lugares tan simbólicos
como Gemini Giant, Black Madonna Shrine, Meramec Caverns, Red Oak II,
Arcadia’s Round Barn, rancho Cadillac, rancho Big Texan Steak, Rainbow
Rock Shop y WigWam Motel, Jackrabbit Trading Post, Elmer’s Place y Bob’s
Big Boy.
Dúas recomendacións literarias básicas para ambientar a viaxe: As uvas da ira, de John Steinbeck (ou a versión cinematográfica de John Ford), unha novela clásica da Ruta 66 ambientada nos anos del dust bowl (a grande sequía dos anos 30 da grande depresión), ou No camiño, de Jack Kerouac, un himno beatnik a esta estrada que podremos completar col poema Canto a min mesmo de Walt Whitman.
3º ESO B ANDRÉS FERNÁNDEZ